حسین جان. . .

هنوز هم در قلب های ما جریان داری که با فرو رفتن هر قطره آنامت را بر لب جاری می کنیم .

هنوز هم در ذهن هایمان ماندگاری وقتی هر سال محرم را سیاه پوش می کنیم .

هنوز هم در عقایدمان رخنه کردی وقتی که در عزایت می گرییم.

هنوز هم در خانه هایمان جاودانه ای که بر سردرشان پرچمت را علم کرده ایم .

هنوز هم در شفایمان از نامت تبرک جسته ایم که برای گرفتن نذری ات سر از پانمی شناسیم .

بر در هیئت تو گدا وشاه فرقی ندارد زیرا تویی که صاحب خانه ای .

آری. . .

هنوز هم حسینی هستیم و حسینی می مانیم تا به حسین زمانمان بگوییم که تاپای جان همراهت هستیم . . .

پس بیا . . . بیا که جانانه منتظرت هستیم .