مهرخوبان دل ودین از همه بی پروابرد                          رخشطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد

تو مپندار که مجنون سر خود مجنون شد                     از سمک تا به سماکش کشش لیلی برد

من به سرچشمه خورشید نه خود بردم راه                   ذره ای بودم عشق تو مرا بالا برد

خم ابروی تو بود و کف مینوی تو بود                            که در این بزم بگردید ودلشیدا برد

علامه طباطبایی(ره)