آقاجان دلم گرفته است   . .  .

دیگر نمی خواهم بگویم بیا . . .

از این جمله ی تکراری خسته شدم  ومی دانم شما نیز خسته شدید.

دیگر نمی خواهم کلمات تکراری را بیاورم .

ولی می گویم آقاجان . . .

اگر از این کلمات تکراری خسته شدیم از پنهانی قبرمادرمان هم خسته شدیم.

 از کشتار های دسته جمعی هم مردم بی گناه به دست برخی مسلمان نماها . . .

از انسان های بی گناهی که هر روز و هر روزه کشته می شوند و ما فقط وفقط می توانیم ببینیم و بشنویم و نتوانیم کاری کنیم.

آقا جان . . .

دوباره ایام فاطمیه آمده ،دوباره یادمان آمد به فدک،به خطبه به در ،به پهلو، . . .

دوباره یادمان آمد به قبر پنهان ،به بیابان ،به آفتاب ،به بقیع . . .

دیگر نمی خواهم بگویم بیا  . . .

خودت حالمان را می دانی و می بینی  . . .

آقاجان. . .

دیگر نمی خواهم بگویم بیا . . . می گویم به ما نگاه نکن که گناه می کنیم و به روی خودمان نمی آوریم . . . بلکه به ان هایی نگاه کن که خالصانه منتظرت هستند.

و شاید به آن هایی نگاه کن که از نیامدنت سوءاستفاده می کنند و می کشند و خراب می کنند و به خیال خود می سازند،دین های کاذب وامام کاذب و  حتی خدای کاذب .

آقاجان نمی دانم چگونه بگویم بیا. . . فقط می گویم بیا که انتظارت به درازا کشیده است .